ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ

ಮಿನುಗುತಾರೆಯ ರಾತ್ರಿ, ಜಿನುಗುತಿರೆ ಪ್ರೇಮಮಧು
ಗುನುಗುತಿಹೆ ಜೇನ್ದುಟಿಯ ಹುಡುಗಿ ಹೆಸರ
ಹೂನಗೆಯ ಬೀರುವಳು, ಮನಗಿರಿಯ ನವಿಲವಳು
ರಮಿಸಿ ಸಿಹಿಮುತ್ತಿಡಲು ನನಗವಸರ

ಮುತ್ತಿಟ್ಟ ಘಳಿಗೆಯಲಿ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟ ಕಿರುದೀಪ
ಮಿಸುಕಾಡಿ ನಾಚಿಕೆಗೆ ಆರಿಹೋಯ್ತು
ಮೃದುಗೈಯ ಬಳಸುತಿರೆ ತಂಗಾಳಿ ಸುಳಿದಾಡಿ
ಅರೆತೆರೆದ ಕಿಟಕಿಯೂ ಮುಚ್ಚಿಹೋಯ್ತು

ಕತ್ತಲಲಿ, ಮತ್ತಲ್ಲಿ, ಅವಳ ಕಣ್ಣಲಿ ಕಾಂತಿ
ಅದರ ತುಂಬಾ ನನ್ನ ಕುರಿತು ಪ್ರೀತಿ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಯಂಥ ಅವಳ ಮೊಗದಾ ತುಂಬ
ಮುತ್ತಿಡುವೆ ಮೊದಲ ಮಳೆ ಸುರಿವ ರೀತಿ

ನನ್ನ ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ಅವಳೇನೆ ರಾಧಿಕೆಯು
ಅವಳ ರಾಗದಿ ಕರೆವ ಶ್ಯಾಮ ನಾನು
ಅವಳು ನನ್ನನು, ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಧೇನಿಸಲು
ನಡುವೆ ಹರಿವಳು ಪ್ರೀತಿ ಯಮುನೆ ತಾನು!

‘ನನ್ನ ನಲ್ಲನೆ!’ ಎಂದು ಮುತ್ತಿಡಲು ನನ್ನಾಕೆ
ಸುತ್ತೆಲ್ಲ ಯಾಕೇನೊ ಮಸುಕು ಮಸುಕು
ಬಿದ್ದ ಕನಸದು ಹರಿದು ಎಚ್ಚರವು ನನಗಾಗೆ
ಬಹುನಿರಾಸೆಯ ಸಮಯವದುವೆ ನಸುಕು
ಕನಸುಗಳ ಕಾಣುತಿರೆ ಚಂದ ಬದುಕು…

– ಕವನತನಯ