ಕಡಲದಡದಲಿ ಎಡೆಬಿಡದ ಮೊರೆತ,
ಮೋಡದೊಡಲಲಿ ಕಡುಗುಡುಗಿನ ಕೆನೆತ,
ಕಾಡಡವಿಯಲಿ ಕೂಡುವಾ ಹಕ್ಕಿಜೋಡಿಯ ಉಲಿತ,
ಸುಡುಗಾಡಲಿ ಬಾಡುತಿಹ ಕುಡಿಹುಲ್ಲಿನ ನೆನೆತ-
ನಿನ್ನ ಲಾಲಿಗೆ ಪಲ್ಲವಿ! ಗುರುವೇ!,
ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಸಲ್ಲಲಿ!
.
ಮಕರಂದ, ಮಧುಬಿಂದು, ಸಿಹಿನೀರ
ತೊರೆ ಸಿಂಧು,
ಬಿರಿದಿರುವ ಕಸ್ತೂರಿ, ಗಿಳಿಕೊರಳ ತುತ್ತೂರಿ,
ಜಾವದಲಿ ಅವತರಿತ ಹೂವಿನಾ ಸವಿಭಾವ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲೇ ಮುಳುಗಿ ಉದಯಿಸುವ ಚಂದ್ರ!-
ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಅರ್ಪಿತ! ಗುರುವೇ!,
ನಿನ್ನ ಹೆಸರದು ಶಾಶ್ವತ!
.
ಹೊಂಬಿಸಿಲು, ಬಾಂದಳದ ಸಿಂಧೂರ ನಿನಗಾಗಿ,
ಕುಡಿದೀಪ, ನಿಡಿಬಿಸಿಲು, ಸಿಡಿಲಬಳ್ಳಿಯು ಬೆಳಗಿ,
ವಿಶ್ವ ನಿನ್ನೊಳಗಿಹುದು, ನನ್ನೊಳಗೆ
ನೀನು!
ಸಿರಿಸಾರ, ಪರಿಹಾರ, ಮನಮೂರ್ತಿ! ಕೇಳು!
ನೀ ಜಗದ ಗಾನ! ಗುರುವೇ!,
ಒಳಮನದ ಮೌನ!
(‘ಗೀತಾಂಜಲಿ‘ ಯ ‘ವಾತ್ಸಲ್ಯ’ ಗೀತೆ
ಓದಿದಾಗ ಅನಿಸಿದ್ದು,)
. . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ
ಇದು ಭಾವಾಲಾಪಗಳ ಸುರಿಮಳೆ