ನಲ್ನುಡಿಯೆನ್ನುವ ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗಡೆ
ಕಾವ್ಯದ ಬಿಂಬವು ಮೂಡುತಿರೆ
ಅತಿಶಯ ಚಂದಕೆ ಮನ ಬೆರಗಾಯಿತು
ಬಲುಸುಂದರ ಕನ್ನಡದ ತಿರೆ
ಬಾ ಮಡಿಲಿಗೆ ಕಂದನೆ ಎಂದೆನುತಲಿ
ಕೂಗುತ ಕರೆವುದು ತವರ ಧರೆ
ತವರಿನ ಭಾಷೆಯ ತೊದಲಿದ ಭಾಷೆಯ-
ನೋದುತಲಿರೆ ಜಗವೆಲ್ಲ ಮರೆ
ಕನ್ನಡಭುವಿ ಬೆಳೆಸಿದ ನನ್ನಯ ತನು-
ಚುಕ್ಕಿಯ ಹೊತ್ತಿದೆ ನುಡಿ ಬಾನು!
ಆ ಬಾನಲಿ ತಾ ಹೊಳೆವುದೊ ಕೊಳೆವುದೊ
ಏನಾಗಲಿ, ಧನ್ಯನು ನಾನು..