Category: Kendasampige

ಶಾಲ್ಮಲೆಯ ತೀರದಲಿ ನಲ್ಮೆಯಿಂದರಳಿಹುದು
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ ಹೂವು ಘಮಲು ಬೀರಿ..
ಕಲ್ಮನವನೂ ಕೊರೆದು ಒಲ್ಮೆಯಲೆಯನು ಹರಿಸಿ\
ಹರಿವ ನದೀತೀರ ಹೂವು ಅವಳು-
ತೀರಾ ಹೂವು ಅವಳು….

ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ ಬಳಿಗೆ ಆ ಗಾಢ ಗಂಧ!
ಅವಳ ನೆನಪಿನ ಒಳಗೆ ಅದೆಂಥಾ ಬಂಧ!
ಮಿದುಮೊಗ್ಗು ಅರಳಿ ಸಂಪಿಗೆ ಹೂವು ನಗುವಂತೆ
ಅವಳ ತುಟಿ ಅರಳುತಿರೆ ಅದೆಂಥಾ ಚಂದ!!

ವನದ ಸಂಪಿಗೆ ಕಂಪು ಊರಿನೆದೆಯೊಳಗಿಳಿಯೆ
ಅವಳ ನೆನಪಿನ ತಂಪು ಮನದೊಳಗೆ ಉಳಿಯೆ!
ಬಲುಮಧುರ ಹೂವಂದ, ಅವಳ ಅನುಬಂಧ!
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಯೊಡನೆ ಒಡನಾಟದಿಂದ!

ಅವಳೆಂದರವಳಲ್ಲ; ಸಂಪಿಗೆಯು ಹೂವಲ್ಲ;
ಅವರೀರ್ವರೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆಯೇ ಅಲ್ಲ!;
ಅವಳುಸಿರೆ ಆ ಘಮಲು, ಸಂಪಿಗೆಯೆ ಅವಳು,
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಯೆನಲು ನೆನಪಾಗುವವಳು!!

‘ಅವಳ’ ಮನೆಕಡೆ ಬಾಗತೊಡಗಿವೆ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ ಮರಗಳು;
ಅವಳ ಉಸಿರನು ತಾವು ಉಸಿರಿಸಿ
ಹೆಚ್ಚು ಕಂಪನು ಪಡೆಯಲು!
.
ನನ್ನ ಊರಿನ ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
ಹೆಚ್ಚು ಬಣ್ಣವ ಸೂಸಿದೆ;
‘ಅವಳ’ ನಾಚಿದ ಕೆನ್ನೆ ಕಾಣಲು
ತನಗೆ ತಾನೇ ಸೋತಿದೆ!
.
ಕೆಳಗೆ ಉದುರಿದ ರಾಶಿ ಸಂಪಿಗೆ
ನೆಲದಿ ಚಿತ್ರವ ಬರೆಯಿತು;
ಅವಳ ಕೈ ಮದರಂಗಿ ಕಾಣಲು
ಗೆಲುವ ಆಸೆಯ ತೊರೆಯಿತು!
.
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ- ಅದರ ಕಂಪಿಗೆ
ಬಿರಿದು ನಕ್ಕಿವೆ ಉಳಿದ ಹೂಗಳು
‘ಅವಳ’ ನಗುವಿನ ನೆನಪಿನಾಟಕೆ
ಎದೆಯಲರಳಿದೆ ಭಾವಕುಸುಮವು!
.
ಹರಿವ ತೊರೆ,ಕಾನನದ ನಡುವಲಿ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ ವೃಕ್ಷವು!
ತುಡಿವ ಎದೆ, ಮನ ನೆನೆವ ನನ್ನಲಿ
‘ಅವಳ’ ನೆನಪಿಗೆ ರಕ್ಷೆಯು!
.
. . . . . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ

ಅವಳಿ ಕನ್ನಡಿ ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಜೋಡಿ
ಜವಳಿಯಂಗಡಿ ಅವಳು ನಿಂತರೇ ಮೋಡಿ
ಕವಳಗೆಂಪು ತುಟಿ ಅವಳುಲಿಯುವಳು ಮನಮೀಟಿ
ಬಹಳ ನುಲಿವ ಕಟಿ, ಅವಳಿಗವಳೇ ಸರಿಸಾಟಿ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
. . . . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ

ಬಿಳಿಕೆನ್ನೆ, ಗುಳಿಚಿನ್ನೆ, ತಿಳಿನಗೆಯ ಮೊಗವನ್ನೆ-
ಬಳಿನಿಂತು ಗಿಳಿಯಂತೆ ನೋಡುತಿಹೆ ನಿನ್ನೇ!
ಇಳಿಬಿದ್ದ ಸುಳಿಗೂದಲೊಡತಿ, ಓ ಗೆಳತಿ!
ಚಳಿಗಾಳಿ ಸೆಳೆಯುತಿದೆ ಬೆಚ್ಚಗಾಗಿಸು ಬಾ!
.
ಕುಳಿತು ಕಳೆಯುವ ಸಮಯ ಕೆಲ ಘಳಿಗೆ ಕಾಲ-
ಅಳಿದ ಹಳೆನೆನಪುಗಳ ಮರುಕಳಿಸುವಾ ಬಾ
ತುಳಿದ ಎಳೆಹುಲ್ಲುಗಳ ಮೇಲಾಟವಾಡುವ ಬಾರೆ
ಮಳೆ ಬಿದ್ದು ಹೊಳೆಯುತಿಹ ಇಳೆಯಂತ
ನೀರೆ…
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
. . . . . . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ

ಮೌನದಮನಿ, ಮೃದುಲೆ ಆಕೆ,
ಮನದ ಧಾಮವ ಮೆರೆಸುವಾಕೆ,
ಕುಸುಮಗಂಧಿನಿ, ಮನವಿಹಾರಿಕೆ!
ಹೃದಯಚುಂಬಿತ ಶಿಶಿರಚಂದ್ರಿಕೆ!
.
ಮದಿರೆಗಿಂತಲೂ ಮಧುವು ಮಧುರ
ಅಧರದಾ ಮಧು ಸಿಗಲು ಸದರ
ಎಂದೂ ಆರದ ಕಣ್ಣ ಚಂದಿರ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ ನಿತ್ಯ ಸುಂದರ
ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ
. . . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ