ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆ

ಪ್ರತಿಮಂದಿ ಊರಲ್ಲಿ ಆಡಿಕೊಂಬರು
ಸಂಜೆ-
ಕೆಳಮನೆಯ ಸೀತವ್ವ ಎಂಬುವಳು ಬಂಜೆ!
ಹರಕೆ, ಹಾರೈಕೆಗಳಿಗಾಗಿಲ್ಲ ಕೂಸು,
ಆಲೈಸುವವರಾರು ಅವಳೊಡಲ ತ್ರಾಸು?!
.
ಆ ದಿನದ ಸುದ್ದಿಯದು-ಸೀತವ್ವ ಬಸುರಿ!
ಊರೊಳಗೆ ಹರಡಿತ್ತು, ಪ್ರತಿ ಕಿವಿಯಲುಸುರಿ!
ಅವರ ಲೆಕ್ಕದಲೀಗ ಕಣ್ದೆರೆದ ದೇವರು!
ಸೀತವ್ವ ನೆಲದ ಮೇಲಿಲ್ಲವೆಂದೆಂಬರು!
.
ಸೀತವ್ವನಿಗೆ ಹಿಗ್ಗು; ಬೆಳೆವ ಹೊಟ್ಟೆಯ
ಕಂಡು!
ಅವಳ ಸೇವೆಗೆ ಈಗ ಊರ ಜನರಾ ಹಿಂಡು!
ಸಿಹಿ ಹುಣಿಸೆ, ಹುಳಿ ಮಾವು, ವಿವಿಧ ಸಿಹಿತಿನಿಸು..
ಅವಳ ಹೊಟ್ಟೆಯಲಿರುವ ಮಗುವಿನದೇ ಕನಸು..
.
ಸೀಮಂತ ಬಂತು ಬಿಡಿ, ಊರಿಗೇ ಪಾಯಸ!
ಆ ಸೊಬಗ ನೋಡುವುದೇ ಕಣ್ಣುಗಳ ಕೆಲಸ!
ಆರತಿಯು ಸಾಕು ಬಿಡಿ, ಉಷ್ಣವಾದೀತು!
ಕಲಶಜಲ ಸೋಕದಿರಿ, ಥಂಡಿಯಾದೀತು!
.
ಸೀತವ್ವ ನಡೆವುದು ಬೇಡ, ಸುಸ್ತು ಬಡಿವುದು ಕೂಸು!
ತುಂಬು ಬಸುರಿಯು ಅವಳು, ಬೇಗ ಕಂಬಳಿ ಹಾಸು!
ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಹರಕೆ ಕೈಗೂಡುತಿದೆ ಈಗ,
ಒಳಗಿಂದ ಗಂಡುಮಗು ಹೊರಗೆ ಬರಲೀ
ಬೇಗ!
.
ಹೋಳಿಗೆಗೆ ಹದ ಹಾಕಿ, ಸೀತವ್ವನಿಗೆ ಬೇನೆ!
ಹೊಸಜೀವದಾಸೆಯಲಿ ನಗುತಿಹುದು ‘ಕೆಳಮನೆ’!
ಸುದ್ದಿ ತಂದರು ಯಾರೋ- “ಒಳಗೆಲ್ಲ ನೀರಂತೆ!”
“ಗರ್ಭ ತುಂಬಿದ ನೀರು ಹರಿದು ಹೋಯ್ತಂತೆ!”
. . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ

ಕಡಲದಡದಲಿ ಎಡೆಬಿಡದ ಮೊರೆತ,
ಮೋಡದೊಡಲಲಿ ಕಡುಗುಡುಗಿನ ಕೆನೆತ,
ಕಾಡಡವಿಯಲಿ ಕೂಡುವಾ ಹಕ್ಕಿಜೋಡಿಯ ಉಲಿತ,
ಸುಡುಗಾಡಲಿ ಬಾಡುತಿಹ ಕುಡಿಹುಲ್ಲಿನ ನೆನೆತ-
ನಿನ್ನ ಲಾಲಿಗೆ ಪಲ್ಲವಿ! ಗುರುವೇ!,
ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಸಲ್ಲಲಿ!
.
ಮಕರಂದ, ಮಧುಬಿಂದು, ಸಿಹಿನೀರ
ತೊರೆ ಸಿಂಧು,
ಬಿರಿದಿರುವ ಕಸ್ತೂರಿ, ಗಿಳಿಕೊರಳ ತುತ್ತೂರಿ,
ಜಾವದಲಿ ಅವತರಿತ ಹೂವಿನಾ ಸವಿಭಾವ
ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣಲೇ ಮುಳುಗಿ ಉದಯಿಸುವ ಚಂದ್ರ!-
ನಿನ್ನ ಹೆಸರಿಗೆ ಅರ್ಪಿತ! ಗುರುವೇ!,
ನಿನ್ನ ಹೆಸರದು ಶಾಶ್ವತ!
.
ಹೊಂಬಿಸಿಲು, ಬಾಂದಳದ ಸಿಂಧೂರ ನಿನಗಾಗಿ,
ಕುಡಿದೀಪ, ನಿಡಿಬಿಸಿಲು, ಸಿಡಿಲಬಳ್ಳಿಯು ಬೆಳಗಿ,
ವಿಶ್ವ ನಿನ್ನೊಳಗಿಹುದು, ನನ್ನೊಳಗೆ
ನೀನು!
ಸಿರಿಸಾರ, ಪರಿಹಾರ, ಮನಮೂರ್ತಿ! ಕೇಳು!
ನೀ ಜಗದ ಗಾನ! ಗುರುವೇ!,
ಒಳಮನದ ಮೌನ!
(‘ಗೀತಾಂಜಲಿ‘ ಯ ‘ವಾತ್ಸಲ್ಯ’ ಗೀತೆ
ಓದಿದಾಗ ಅನಿಸಿದ್ದು,)
. . . . ಕವನತನಯ ಸಖ್ಯಮೇಧ

ಹಸಿರು ಹುಲ್ಲಿನ ರತ್ನಗಂಬಳಿ, ಬಸಿರು ತುಂಬಿದ
ಮರಗಳೋಕುಳಿ
ಕೆಸರು ನೀರಲಿ ಕಮಲಗಳ ಬಳಿ- ಕೊಸರುತಿಹ
ದುಂಬಿಗಳ ಹಾವಳಿ
ಉಸಿರು ನೀಡುವ ಚಿಗುರು ತರುತಳಿ, ಹೆಸರು ಇಲ್ಲದ
ಹಕ್ಕಿ ಮರದಲಿ
ಆಸರೆಯ ಜೊತೆ ಬಿಳಲ ಕಳಕಳಿ , ಉಸುರುವೆನು-
ಇದು ನಾಕ! ಕೇಳಿ!
.
ಮಲೆನಾಡು_ಮೆಳೆಕಾಡು
. . . . . . . . . ಸಖ್ಯಮೇಧ